شاعري

ڏينهن ڏٺي جا سپنا

اياز گُل جي شاعري جو ڪتاب ”ڏينهن ڏٺي جا سپنا“ حاضر آهي. هي ڪتاب سندس چونڊ غزلن، واين، گيتن، نظمن ، ترايل ۽ ٽيڙن تي مشتمل آهي۔ نصير مرزا لکي ٿو:
”گُل، گھڻو ڪري شاعريءَ جي سڀني صنفُن ۾، سڀني فارمن ۾، لفظن جي ايڪسرسائيز ڪئي آهي، پر سندس غزل، کيس جيڪا آئيڊنٽٽي ڏني آهي، ان کان ڀَلا ڪيرُ آگاههُ ڪونهي، پر گُل جي ڪريڊٽ ۾ ڪي ٻيون به ته صنفُون آهن. بلڪل آهن! مثال طور، گيت.... اڇا! ٿيندو هينئن آهي جو، غزل اهو شاعر سُٺو لکندو آهي، جنهن کي عشق جو ڪمپليٽ نه، ته به ڪُجھُه تجربو هوندو آهي، ۽ گيت لکڻ لاءِ وري ”وڇوڙي“ جو تجربو هُجڻُ ضروري آهي. هن سَمي، هيءُ جو گُل جا غزل پاسيرا رَکي، سندس هي مٺڙا گيت ويٺو پڙهان ٿو ته، حيران پيو ٿيان.“
  • 4.5/5.0
  • 6075
  • 1097
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اياز گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڏينهن ڏٺي جا سپنا

راتِ جو پويون پهر، مان هُيس ۽ چنڊُ ٿڪل

راتِ جو پويون پهر، مان هُيس ۽ چنڊُ ٿڪل
هَوا ڳڙاٽڙي پائي چَيو؛ ”اُٿي، گھرِ هَلُ“

اسانجي جھُوپي جو هڪُ ڪکُ نه رهيو باقي
اوهان جو ڪَرَ کنيون بيٺو رهيو سَدا جيان مَحلُ

هو شخصُ، ڪيڏي نه بدبو هيس خيالن ۾
سڄو وَڳو ئي هُيو جنهن جو سينٽ سان مهڪيل

ڪالهه جو ٽهڪ ڏنم دوستن سان گڏجي ڪري
لڳو اُڌارَ تي سو ٽهڪ ڀي ڪٿان ورتلُ

مِٺي! ملين جي نه آهين تُون ٻن مهينن کان
نه ڪو ڪتابُ ٿو پڙهيو ٿي، نه لکجي غزلُ

ڪمري ۾ گھڙندو جي آهيان، ته ماري وجھندو آ
تُنهنجي تصويرَ بنان ميزَ تي فريم پَيل

زمانو مونکي ڪڏهن هوشَ ۾ لڳو نه، ۽
زمانو مونکي سَدا سمجھندو رهيو پاڳل.