مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر
مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر
نگاهُن ۾ مؤجُن جي مستي ٿي آڻي
نئين ڪائي هستيءَ ۾ هستي ٿي آڻي
دِلڙي بَڻائي ڇَڏي ٿي بَحر
مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر
جڏهن ڪنهن سان جذبن جا ناتا ٿي جوڙي
تڏهن سوچَ جي ساري ڌارا ٿي موڙي
اُنهيءَ بن حياتي ٿِئي ٿي زهرُ
مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر
خيالن ۾ خوشبوءِ ڀَري ٿي ڇڏي
۽ رنگين جيونُ ڪري ٿي ڇڏي
اکيُن ۾ ٿي سپُنن جو جوڙي شهرُ
مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر
ڏِسي ڪائي موسَم، نه ڪوئي پَهرُ
مُحبت به مٺڙا! ڪَري ٿي قَهر