توسان گڏجي ٿا گُذاريون جاني!
ڀاڳَ پنهنجا ٿا سنواريُون جاني!
پاڻَ سان پِيارُ اڃا ڏاڍو آ
ڪيئن توکي ٿا وِساريُون جاني!
ڪنهن به چهري کي ڏسُون ائين لڳي
تُنهنجو چهرو ٿا نهاريون جاني!
سجُ ناهي جي چڙهيو، ڇا ٿي پَيو
آءُ ڪو ديپُ ٿا ٻاريون جاني!
جڳُ ڀلُ ته ڪري بندوقَ سڌي
پاڻَ ڳيرا ٿا اُڏاريون جاني!
پاڻَ ته ٻُڏندا وڃون هَر لمحي
توکي ڪيئن پارِ اُڪاريون جاني!
رتُ انسان جو ته پي ٿا وَڃون
مکِ پيلَ چانهه، ٿا هاريون جاني!