دکَ جي نه پُڄاڻي آ
هر شخصُ ڪهاڻي آ
تُون مان ئي اَياڻا هَئون
دنيــــــا ته سِيـــــــاڻي آ
هر پيارَ کي ٻوڙي ٿو
رسمُون اُهو پاڻي آ
ڏيئي کي سَلامت رکُ
جـــــــي لاٽَ اُجھــــاڻي آ
احساسَ بنان ماڻهو
اخبـــــــــــــــارَ پُراڻــــــي آ
سڀُ ڌوڙ ڪري ويندي
جـــــــــــا ڌُوڙ اُڏاڻـــــــي آ
هُو، مان ۽ رُڳو ڳوڙها
ناوِل جي پُڄاڻي آ
”مون لاءِ مري وئين تُون“
هُن تارَ اُمــــــــــاڻي آ.