زندگي توڙي جي عذابُ ڪوئي
ناهي پوءِ به سندس جَوابُ ڪوئي
دردَ اچُ درُ کُليل آ دل جو
دوستَن سان نه ڪر حسابُ ڪوئي
يادِ جا عڪسَ ڪُجھهُ ڇڏي ويو بس
پيارُ تُنهنجو به هيو خُوابُ ڪوئي
صفحي صفحي تي تُنهنجو نانءُ ڏسان
جي کڻان پڙهڻَ لاءِ ڪتابُ ڪوئي
يادُون هر وقت ڀٽڪنديُون ٿيون رهن
ذهنَ آ ٿي ويو سَرابُ ڪوئي
جڳَ وارؤ گھَڻا ئي گھاوَ ڏنوَ
خير، هڪ ڏينهن ڪبو حسابُ ڪوئي
گُل توسان به پيو ڪري ليکا
ماڻهو ڏاڍو آهي خراب ڪوئي