سنگ ساٿي نه ڪوئي، نه ٻيلي آ
زندگي خُدا جيان اڪيلي آ
مُنهنجي سوچُن کي ٻوڙي وئي پاڻ ۾
سُونهن تُنهنجي پرين! ڄڻُ ڦليلي آ
مُنهنجي ڪوتا کان مٺڙا! گھڻي مُعتبر
تُنهنجي وارن ۾ اٽڪيل چنبيلي آ
دردَ دل کي چُٽيندي رهي ٿي سَدا
تو سِوا هر گھڙِي ڄڻُ گھُليلي آ
هڪُ شاعر ۽ خوشيون، لڳي ئي نه ٿو
پوءِ به چاهي ٿي مونکي، ڳهيلي آ
چارئي پهر ڳڙکيءَ ۾ اٽڪيل اکيُون
ڏارَ ئي ڏارَ ساري حويلي آ