شاعري

ڏينهن ڏٺي جا سپنا

اياز گُل جي شاعري جو ڪتاب ”ڏينهن ڏٺي جا سپنا“ حاضر آهي. هي ڪتاب سندس چونڊ غزلن، واين، گيتن، نظمن ، ترايل ۽ ٽيڙن تي مشتمل آهي۔ نصير مرزا لکي ٿو:
”گُل، گھڻو ڪري شاعريءَ جي سڀني صنفُن ۾، سڀني فارمن ۾، لفظن جي ايڪسرسائيز ڪئي آهي، پر سندس غزل، کيس جيڪا آئيڊنٽٽي ڏني آهي، ان کان ڀَلا ڪيرُ آگاههُ ڪونهي، پر گُل جي ڪريڊٽ ۾ ڪي ٻيون به ته صنفُون آهن. بلڪل آهن! مثال طور، گيت.... اڇا! ٿيندو هينئن آهي جو، غزل اهو شاعر سُٺو لکندو آهي، جنهن کي عشق جو ڪمپليٽ نه، ته به ڪُجھُه تجربو هوندو آهي، ۽ گيت لکڻ لاءِ وري ”وڇوڙي“ جو تجربو هُجڻُ ضروري آهي. هن سَمي، هيءُ جو گُل جا غزل پاسيرا رَکي، سندس هي مٺڙا گيت ويٺو پڙهان ٿو ته، حيران پيو ٿيان.“
  • 4.5/5.0
  • 6075
  • 1097
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اياز گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڏينهن ڏٺي جا سپنا

گُل جا گيتَ : نصير مرزا

گُل، گھڻو ڪري شاعريءَ جي سڀني صنفُن ۾، سڀني فارمن ۾، لفظن جي ايڪسرسائيز ڪئي آهي، پر سندس غزل، کيس جيڪا آئيڊنٽٽي ڏني آهي، ان کان ڀَلا ڪيرُ آگاههُ ڪونهي، پر گُل جي ڪريڊٽ ۾ ڪي ٻيون به ته صنفُون آهن. بلڪل آهن! مثال طور، گيت.... اڇا! ٿيندو هينئن آهي جو، غزل اهو شاعر سُٺو لکندو آهي، جنهن کي عشق جو ڪمپليٽ نه، ته به ڪُجھُه تجربو هوندو آهي، ۽ گيت لکڻ لاءِ وري ”وڇوڙي“ جو تجربو هُجڻُ ضروري آهي. هن سَمي، هيءُ جو گُل جا غزل پاسيرا رَکي، سندس هي مٺڙا گيت ويٺو پڙهان ٿو ته، حيران پيو ٿيان. اڇا! ته گُل اندرَ جي اُنهن ٻنهي موسمُن جا ساءَ چَکي چُڪو آهي. گُڊ!

گيتَ کي هر ٻوليءَ جي سُريلي صنفَ سمجھيو ويندو آهي. گيتَ کي نازُڪ احساسَن ۽ مَن کي ڇُهندڙ جذبن جي پريم وارتا به چَيو ويندو آهي، ۽ اڪثر گيتَ جي اظهار کي وڌيڪَ رسيلو ۽ ميٺاجَ ڀريو بنائڻ جي لاءِ هندي لفظن سان منجھنس رَچاءُ به پيدا ڪيو ويندو آهي. گُل وٽِ ان ڏَس ۾ وَري هڪَ نئين وِکَ پَئي نظر اچيمِ. اها هيءَ ته هِن هندي لفظن کان هيلپ وٺڻَ بجاءِ، پنهنجي گيتَن لاءِ سمُورو ميٺاجُ، سموري رنگيني، سنڌي ٻوليءَ مان حاصل ڪئي آهي. گُڊ!

گيتَ سان لاڳاپيل هڪُ ٻِيو لفظُ به اڪثر يوز ٿيندو آهي: ”سنگيت“. گُل جا هي گيتَ جڏهن اڃا سندس ڊائريءَ ۾ لکيل هُئا، تڏهن يا پوءِ انهن مان ڪُجھُه رڪارڊ ٿي، سازَن جي سنگم سان سلهاڙجي ڪَنن تائين پهتا ته مون کي سچُ ويتر خوبصورت لڳا. گُل پنهنجي زندگيءَ ۾ ڏاڍو سُلڇڻو، ڪفايت شعار ۽ ڇنڊي ڦوڪي وِکون کڻڻ وارو شخص آهي. سندس انهن سڀاويڪ ڳُڻن، کيس شاعريءَ ۾ به ائين ڪرڻ لاءِ گائيڊ ڪيو آهي، هن ايترا ته فوڪسڊ افريمڊ گيتَ لکيا آهن جو، منجھن ڪو هڪُ لفظُ به ڀَراوَ جو محسوس نه ٿو ٿئي. جهڙو لين اسڪيپ، اهڙا رنگَ، جيتري پيڙا اوترو پڙلاءُ. بيانُ اسٽارٽ ٿيو ۽ اجھو پنهنجو امپيڪٽ ڇڏي ختم به ٿي وَيو، يعني پياسي ڀونءِ تي بادل برسيا ۽ اجھو آسمان صافُ ٿي وَيو ۽ چؤڌاري سُرهاڻ پکڙجي وَئي.