شاعري

ڏينهن ڏٺي جا سپنا

اياز گُل جي شاعري جو ڪتاب ”ڏينهن ڏٺي جا سپنا“ حاضر آهي. هي ڪتاب سندس چونڊ غزلن، واين، گيتن، نظمن ، ترايل ۽ ٽيڙن تي مشتمل آهي۔ نصير مرزا لکي ٿو:
”گُل، گھڻو ڪري شاعريءَ جي سڀني صنفُن ۾، سڀني فارمن ۾، لفظن جي ايڪسرسائيز ڪئي آهي، پر سندس غزل، کيس جيڪا آئيڊنٽٽي ڏني آهي، ان کان ڀَلا ڪيرُ آگاههُ ڪونهي، پر گُل جي ڪريڊٽ ۾ ڪي ٻيون به ته صنفُون آهن. بلڪل آهن! مثال طور، گيت.... اڇا! ٿيندو هينئن آهي جو، غزل اهو شاعر سُٺو لکندو آهي، جنهن کي عشق جو ڪمپليٽ نه، ته به ڪُجھُه تجربو هوندو آهي، ۽ گيت لکڻ لاءِ وري ”وڇوڙي“ جو تجربو هُجڻُ ضروري آهي. هن سَمي، هيءُ جو گُل جا غزل پاسيرا رَکي، سندس هي مٺڙا گيت ويٺو پڙهان ٿو ته، حيران پيو ٿيان.“
  • 4.5/5.0
  • 6075
  • 1097
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اياز گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڏينهن ڏٺي جا سپنا

ٽيڙو، رينگا

اونداهي اڌ راتِ
آءُ اچي ڪر سوجھرو
ڏيئن جهڙي ڏاتِ!


لڪي لياڪا پائي چنڊُ
آڌيءَ ويلي ڪيئن پينهي ٿي
انگِ اُگھاڙي غربَت جنڊُ.


اُٿليو آ درياههُ
ڪَچي ۾ ماڻهُن جو
آهي مُٺِ ۾ ساههُ.


کُليل دَرُ
اڃا ڪينَ ونيءَ جو
وريو وَرُ.


اوندهه جا آثارَ
سجُ ڪڪرن جي ڪَڇَ ۾
وينگَس ڇوڙيا وارَ.



مٿان سُڪل وَڻُ
هيٺان آءُ اڪيلو، سامهون
رڍَن جو هِڪُ ڌڻُ.


ڳالهيون مصريءَ کنڊُ
چهرو ايئن پرينءَ جو
ڄڻُ چوڏهينءَ جو چنڊُ


جوئارِ جي اوٽَ
سيسراٽيُون سَرٻاٽَ
ڪانَن ۾ ڦڙ ڦوٽَ.


سرنهن ڦُلاريا گُل
ٿي سڄي باغَ ۾
هُٻڪارَن جا هُل.


بَمن ڌماڪا
”ڌڻي ڏِجُ پَناههَ تُون“
ماڻُهن جا واڪا.





شامَ، لب مهراڻ
ساٿُ سُريلي دوستَ جو
هر ساعتَ سُرهاڻُ

ڏَهن رُپين جي موٽ
پيٽَ بُکئيءَ پينو ڇوريءَ جا
چار، گھَڙيءَ لاءِ گھوٽَ.


پائيندي ليڪا
ڪوري ڪاڳر تي لکجي ويا
ٻه ٽي هائيڪا.


ڊڄي جو ساههُ کڻي
تولئه تارَن ٽوڙڻ جي ٿو
ڪيئن سو هامَ هڻي


پردي پويان تُون
لِڪي ليئڙا پائين ٿي
پڪڙي ورتو مُون.




پُراڻو مندر
ڪرشن جي مورتيءَ تي
ويٺل ڪبوتر.


مُنهنجو تصورُ
تُون ۽ مان، ٻاهر شهر کان
هڪڙو ننڍڙو گھرُ.


مُون کان دردَ وسار
موٽان جي آفيس کان
مُرڪي بس نهارِ.


لِڪي مِلڻ جي هيرَ
ٻه پاڇا ٻَنيءَ ۾
ٻئي اُگھاڙي پيرَ.


کيسو ڪَتريَلُ
ٻه ڳانا ڳچيءَ ۾
ميلي مان موٽيلُ.



ماڻهُن ليکي راند
مون لئه ڪَوتا جوڙڻ آهي
سِسي نيزي پاندِ.

ڄَڻُ ڪي تارا ٽوڙڻ آهي،
وقتَ سندو منهن موڙڻ آهي.


سومَهڻيءَ جو گھُٽَ،
جھَٽَ پلڪ لاءِ واءَ جو جھوٽو،
۽ پوءِ ساڳي ٻُٽَ.

پنڊ ـ پهڻ ڪونڊيءَ ۾ ٻوٽو،
اُڀَ ۾ گھُور، سگريٽَ جو سُوٽو.