شاعري

ڏينهن ڏٺي جا سپنا

اياز گُل جي شاعري جو ڪتاب ”ڏينهن ڏٺي جا سپنا“ حاضر آهي. هي ڪتاب سندس چونڊ غزلن، واين، گيتن، نظمن ، ترايل ۽ ٽيڙن تي مشتمل آهي۔ نصير مرزا لکي ٿو:
”گُل، گھڻو ڪري شاعريءَ جي سڀني صنفُن ۾، سڀني فارمن ۾، لفظن جي ايڪسرسائيز ڪئي آهي، پر سندس غزل، کيس جيڪا آئيڊنٽٽي ڏني آهي، ان کان ڀَلا ڪيرُ آگاههُ ڪونهي، پر گُل جي ڪريڊٽ ۾ ڪي ٻيون به ته صنفُون آهن. بلڪل آهن! مثال طور، گيت.... اڇا! ٿيندو هينئن آهي جو، غزل اهو شاعر سُٺو لکندو آهي، جنهن کي عشق جو ڪمپليٽ نه، ته به ڪُجھُه تجربو هوندو آهي، ۽ گيت لکڻ لاءِ وري ”وڇوڙي“ جو تجربو هُجڻُ ضروري آهي. هن سَمي، هيءُ جو گُل جا غزل پاسيرا رَکي، سندس هي مٺڙا گيت ويٺو پڙهان ٿو ته، حيران پيو ٿيان.“
  • 4.5/5.0
  • 6075
  • 1097
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اياز گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڏينهن ڏٺي جا سپنا

اُداس پَل جو هڪ واعدو

مان پنهنجو پاڻَ سان
اهڙو ڪيان ٿو واعدو اڄُ
ته تُنهنجي نينهن جي ناتي نه
آئيندي جيئبو

نه مُرڪبو ئي وَري هاڻي تُنهنجو نانءُ وٺي
نه تُنهنجي راهگُذارن تان گُذربو هاڻي
جي گُذربو به ته ڪنڌُ هيٺ ۽
جھُڪيل اکيون

نه تُنهنجو خيالُ نه جذبن جي ڪائي
ڪتڪائي
نه جاڳ ۽ نه وري ڪا اکيُن ۾ لالائي
جي ذڪر آيو ڪٿي تُنهنجو ڪنهن به
محفل ۾
ته اهڙو ڏيکُ ڏبو، ڄڻُ نه ڪا شُناسائي،

اڪيلو ڪمري ۾ ويهي ۽ توکي يادِ ڪري
ڪو غزل لکبو ۽ نه ڪو شعر
تُنهنجي نانءُ ڪبو.
جي دل گھُري ڪنهن پُڇيو دوست
تُنهنجي باري ۾

ته ٽهڪ ڏيئي وڏو، چئبو،
”ڪوڙُ هيو سڀُڪُجھُه
مڙئي دل پئي وندرائي سي
ٻه ٽي ڏينهنڙا
اسان ۽ پيارُ!! ڪو کوڙو
لڳي ٿو دوست ڀلا؟!!“
نه تُنهنجو ساٿُ، نه آٿتُ، نه هانوَ تي ڇنڊو
ته پوءِ روز دُکن جا صليبَ ڇو کڻجن؟
ڇو روز مرجي ۽ ڇو روز رولجن موتي،
جي جيتَ ناهي اسان جي، ته ماتِ ڇاجي لاءِ؟
ڊگھو سفرُ ۽ اداسيءَ جي راتِ ڇاجي لاءِ؟

ادا اڪيلو رهان
سو چڱو آهي اڳنا
مان پنهنجو پاڻَ سان اهڙو ڪيان ٿو
وعدو اڄُ
ته هاڻي ڪنهن سان ڀي ڀُلجي ڪڏهن
نه پيارُ ڪبو.