نيم پليٽ
دل جُون ڳالهيُون ويُون دل ۾ ئي گھُٽجي
مُنهنجا جذبا، قبرستان جي قبرُن تي رکيل
تيل ـ ڏيئَن جيان اُجھامي ويا آهن.
ڪيترو آهيان ڊنل، ڪيترو اُجڙيل ٿو لڳان
ڏينهنَ ٿيا دَرَ تي ڪو کڙڪو به نه آ،
(ائين محسُوس ٿو ٿي، دَرَ ۾ ڪَڙو ئي ناهي)
کوکِلا ٽهڪَ ڏئي ڏينهنُ سڄو گھاريو ٿَم
هاڻي پويون آ، پهَرُ راتِ جو ۽ مان آهيان
مُنهن وِهاڻي ۾ وِجھي سُڏڪي رهيو آهيان ۽
ٻاهر دَرَ تي، هوءَ کِلي پئي مُون تي،
نانءَ مُنهنجي جي ئي نيم ــ پليٽ!