ترائيل
سرڳُ ۽ عيشُ ڪينَ ٿو گھُرجي
پيارُ گھُرجي رُڳو ٿو آدَم جو
جذبو ڪنهن مُلهه ڪينَ ٿو تُرجي
سرڳُ ۽ عيشُ ڪينَ ٿو گھُرجي
ٻِئي جي مرضِيءَ سان جنهن ۾ ٿو چُرجي
سرڳُ اهڙو ڀلا، آ ڪنهن ڪَم جو؟
سرڳُ ۽ عيشُ ڪينَ ٿو گھُرجي
پيارُ گھُرجي رُڳو ٿو آدَم جو
###
2.
مون کي گُذريل ڪنهن گھَڙيءَ وانگر وِساري ڇڏ تُون
پاڻَ تي شهرُ اجايو ٿي کِلائين سانئڻ!
لُڙڪ ڳلڙن تان اُگهي، سينڌِ سنواري ڇڏ تُون
مون کي گُذريل ڪنهن گھَڙيءَ وانگر وِساري ڇڏ تُون
پنهنجي دل مان مُنهنجي يادُن کي ڌڪاري ڇڏ تُون
ڇو ٿي تيليءَ جيان دُکين، جيءُ جَلائين سانئڻ!
مون کي گُذريل ڪنهن گھَڙيءَ وانگر وِساري ڇڏ تُون
پاڻَ تي شهرُ اجايو ٿي کِلائين سانئڻ!
###
3.
تُنهنجي روئڻ تي رُوحُ روئي ٿو
کِل، مُونکي به آ، کِلاءِ پرين!
اَهنجُ مُنهنجي اندرَ کي لوئي ٿو
تُنهنجي روئڻ تي رُوحُ روئي ٿو
سُور ۽ پُور دل ۾ پوئي ٿو
ٽهڪَ جي سُرَ ۾ سُرُ مِلاءِ پرين
تُنهنجي روئڻ تي رُوحُ روئي ٿو
کِلُ مُونکي به آ، کِلاءِ پِرين!
###
4.
اچو ته مُرڪندي موڪِلايُون مٺا!
جُدا ٿيڻَ تي لُڙڪَ لاڙيُون ڀَلا ڇو؟
سڀئي دردَ دل ۾ دٻايُون مِٺا!
اچو ته مُرڪندي موڪِلايُون مٺا!
جي گُذريُون گھَڙيُون سي ڀُلايُون مٺا!
هي ڪُجھُه پَل سُکن جا ڀي ساڙيُون ڀَلا ڇو؟
اچو ته مُرڪندي موڪِلايُون مٺا!
جُدا ٿيڻَ تي لُڙڪَ لاڙيُون ڀَلا ڇو؟