ڪڪريُون ٿَر ڏي به وينديُون دوستو!
بارشُون آخر ته ٿينديون دوستو!
ڇا ٿيو جي ’اڄُ‘ اوهان جي وسِ آ
ڪي گھڙيُون پنهنجون به اينديون دوستو!
حالتُون هٿَ ٺوڪيُون رسمُون، رواج
ڇا سَڀو ڪُجھهُ ئي کسينديُون دوستو!
جي ڪُڇڻَ تي بندشُون پئجي ويون
خامشيون نغما رچينديُون دوستو!
هيکلايُون ماءُ جيان ٿيون پيار ڪَن
رونقون آهن ڏنگينديُون دوستو!
محبتُون هڪ هڪ ڪري وينديُون رهيون
مُون کي راهُن ۾ ڇڏينديُون دوستو!
صرفُ ديوارون ٻُڌي سگھنديُون ئي هن
ڪينَ ڪُجھهُ آهن سَلينديُون دوستو!