مان هُيس دردَ ـ غَفائُن ۾ گُم
تُون هُئين پنهنجي ادائُن ۾ گُم
پنهنجو تختو ئي وَيو اونڌو ٿي
هُو هُيو لوڪَ ـ لَڄائُن ۾ گُم
مُلهه جذبن جي عبادت جو نه ڪو
هرڪو رسمَن جي خُدائن ۾ گُم
ڪيتريُون معافُ ڪري، معاف ڪندين
پنهنجو جيونُ ئي خطائُن ۾ گُم
ٿي وئي آهي سدا ليکي مهل
هر وفا پنهنجي جَفائُن ۾ گُم
جي ڪريلَ هٿَ کڄيا، ٿي ويندو
ماٺِ ج شهر صدائُن ۾ گُم
اچُ ڪُجھهُ عمل جي دُنيا ۾ مِٺي
ڪيسين رهندينءَ تُون دُعائُن ۾ گُم
پنهنجي ڏيئن کي سنڀالي رکجانءِ
ٿين نه تيز هَوائُن ۾ گُم