توکان ٿيندي ڌارَ
کلندي کلندي يارَ!
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.
تُنهنجي پويان ڪيرُ اسان جي، سُپَرين! لَهندو سارَ؟
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.
ساههَ ۾ تُنهنجي ساهَن جي، اَڃا به آ مهڪارَ،
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.
راتِ کُٽي ۽ باکَ ڦُٽي پيئي، جنهن پَل ويڙهيئي وارَ،
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.
پاڻِيءَ تي ڄڻُ ليڪا هُئا، تُنهنجا قولَ قَرارَ،
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.
وَري مِلڻَ جي مَهلَ وَري، شالَ هينئين جا هارَ،
لُڙڪ لَڙي پيا لارَ ڪَري.