وقت ڪَيا ويرانا ماڻهو
تُنهنجا ڪي ديوانا ماڻهو
توکي ارپڻ آيا آهن
لُڙڪَ کَڻي نذرانا ماڻهو
مان جو اڄُڪلهه هيکل آهيان
جوڙِن ٿا افسانا ماڻهو
مُنهنجو هُو هڪڙو ڀي ناهي
تُنهنجا سڀُ زمانا ماڻهو
وڇڙي ويندا جي وڇڙڻ جا
ڳولن روز بَهانا ماڻهو
ڪهڙا جڳَ سان ليکا ڪرڻا
يارَ! اسان مستانا ماڻهو