مون لئه پَٿر جا ماڻهو
پنهنجي ئي گھَر جا ماڻهو
تُون جي گڏجي آهين مون سان
هڪڙيءَ ٺوڪَر جا ماڻهو
ڪهڙِي اُجري ڳالهه ڪندا
ڪارا اندرَ جا ماڻهو
لُڙَڪَ ته گھَر جا ڀاتي آهن
ٽهڪَ ته ٻاهرَ جا ماڻهو
تُون بادَل ۽ يارَ! اسان
جهڙوڪَر ٿَرَ جا ماڻهو
جذبن کان ئي خالي آهن
جهڙا ڪاڳرَ جا ماڻهو