لُڙڪ ها، گيتَ ها، گُلابَ هُئا
صرف پاڳل اکيُن جا خُواب هُئا
اسان ۾ دوست! برابر گھڻيُون بُرايون هن
ڪِٿي چئون ٿا اسان تي لٿا ڪتابَ هُئا
مان تُنهنجي شهر جي جنت مان تڙجي ويُس
گھَڻا ئي کاتي ۾ توڙي سندم ثوابَ هُئا
اکيُون، رويو، چهرو ۽ لهجو بدليل
عجيب طرح سان ورتا ويا حِسابَ هُئا
عمر گُذاري ڇڏي سي جَواب ڳولڻ ۾
مليا جي ماڻهو سمورائي لاجوابَ هُئا
هر امتحان ۾ ناپاس ئي رهيُس ٿيندو
بدلجي سارا حياتيءَ جا ويا نصابَ هُئا
اسان کي دوست ئي نه سمجھي سگهيا هونئن ته
نه ڪي رِڍون ئي هُيون ۽ نه ڪي ربابَ هُئا.