خيرالنساءَ جعفري
”ادي گُڏي“
ماما عاشق علي، بروقت جُملا ٺهڪائڻ، موقعي جي مناسبت سان گهري ڳالهه ڪري وڃڻ جو ماهر آهي، اڄ به اهڙي دلچسپ ڳالهه ٻُڌائي. ماما عاشق علي جو ٽڻڊو ولي محمد ۾ جنرل اسٽور هو، ادي خير النساءَ جعفري به ٽنڊي ۾ رهائش پذير هُئي. ماما ٻڌايو ته دڪان تي ويٺو هُئس، شام جو ٽائيم هو، ته مون ڏٺو پري کان، گُڏي ٿي آئي، (سنڌ جي بهترين ڪهاڻي ڪار، ليکڪا، سنڌ يونيورسٽي ۾ سائڪالاجي جي پروفيسر ۽ چيئرپرسن محترم خير النساءِ جعفري، جنهن کي گهر ۾ سڀ گُڏي چوندا هُئا، خير النساءِ عام طور تي هميشه سادي زندگي گذاريندڙ رهي آهي، ٺاهه ٺوهه ڪرڻ ته هن ۾ اصل ڪونهي، هونءِ به هاڻ بيمار ٿي رهي، شگر جي مرض هن کي ڳاري ڇڏيو آهي. شام جو اڪثر گهريلو ڪپڙن ۾، وار وکريل ڌيءِ کي چيل تي کڻي پڪوڙا روٽيون وٺڻ هلي ايندي هُئي. اڄ به هوءِ انهيءِ حال ۾، ڪمزور ڪاراٺيل چهرو، ٿڪل ۽ مريضانه چال ۾ آهسته هلندي دڪان تي اچي بيٺي، ته مون چيو، ادي گڏي هڪڙي ڳالهه چوان، ناراض نه ٿجو، چيائين چئو. توکي پري کان ايندي ڏٺم ته ائين لڳو، جهڙوڪر اگهي ۽ بيمار سنڌ پئي اچي. گُڏي مُسڪرائيندي چيو، چوين سچ ٿو، سنڌ جا ۽ مُنهنجا حال ساڳيا آهن، پر انشاءَ الله سنڌ سدائين جيئندي پر مان شايد گهڻو وقت نه جيئان.