”ويٺي جنين وٽ ڏکندو ڏور ٿئي“
منهنجا دل گهريا دوست
اسان جي هن برادران يوسف واري سماج ۾ جنهن لاءِ شيخ اياز چيو آهي ته ”ماڻهوءَ جو ڪو به دوست مستقل نه آهي، پر رڳو هن جا مفاد ئي مستقل دوست آهن، جنهن لاءِ غالب چيو آهي ته ” يه صدمه آدمي کي خانه ويراني کو کيا کم هي، هوئي تم دوست جس ڪي، اس ڪا دشمن آسمان ڪيون هو“ ان جي باوجود اهڙي ٻاٽ اونداهي واري سماج ۾ ڪجهه اهڙا به روشن ستارا هوندا آهن، جيڪي دوستي جي پت ۽ ساک کي برقرار کندا آهن، اهڙن دوستن لاءِ ئي مير انيس چيو ته ”خيال خاطر احباب چاهي هردم، انيس ٺهيس نه لڳ جائي آبگينون کو“ ڪنهن اردو شاعر چيو ته ”جن سي مل کر زندگي سي پيار هوجائي و لوگ------ آپ ني ديکهي نه هون شايد مگر ايسي بهي هين، اهڙن کچهه دوستن جهڙوڪ مرحوم سليم خواجه DSP مرحوم ذوالفقار علي خواجه تلهاري، خواجه غلام حيدر بابل، عظيم خواجه جو ذڪر اڳ ۾ ڪري چڪو آهيان ۽ باقي ڪجهه رهجي ويل دوستن جو مختصر ذڪر ڪري سندن دوستي جو اصل قرض نه ته البته ان قرض جي وياج يا سر چارج ادا ڪرڻ فرض سمجهان ٿو.