کڙکٻيتا
ڪهڙي ويٺو لکين ڪهاڻي ٿو.
صابر
درد غزل جي صنف جو انتهائي اهم جزء موضوع هجي ٿو:
صابر سيد پوري جنهن نموني سان هن مجموعي ۾ پنهنجي اندر جي درد جي اپٽار غزلن جي صورت م ڪئي آهي، ان تي کيرون لهڻي:
هن جي پويان لڳي لڳي منهنجي،
هي هلي نيٺ نوڪري ويندي.
“صابر”
۽ اهڙيون انيڪ سٽون صابر سيدپوري جي غزلن ۾ هنڌين ماڳين پکڙيون پيون آهن. هن جي غزل جو لاڳاپو ڪلاسيڪل توڙي روايتي خيالن سان مضبوطي سان قائم آهي. اهو ئي سبب آهي جو سندس غزل سنڌي شاعري ۾ جوڳي جاءِ والارڻ جي سگهه رکي ٿو.
هونءَ به شاعري امڪانات جي ڪائنات آهي. ان ڪائنات ۾ هو شاعر پنهنجي پنهنجي احساساتي اٿل پٿل کي قلم جي ڌار تي رکي خيال آڻي پاڻ لاءِ مخصوص جاءِ جوڙي سگهي ٿو.
سٺو ۽ ڪامياب شاعر احساسن کي لفظن جو روپ ڏيڻ سان گڏوگڏ پڙهندڙ جي ذهني ولوڙ توڙي سوچ کي متحرڪ به ڪندو هلندو آهي. اها خوبي جيڪي شاعر جيتري مقدار ۾ وڌيڪ پنهنجي ساعري جي دنيا ۾ مٿاهين پد تي پهچي سگهندو. ان لحاظ کان صابر سيدپوري جي شاعري جو هي مجموعو اميد اٿم ته پڙهندڙن ۾ ضرور مڃتا ماڻيندو.
گلزار