درد دل جو سهاڳ آ سرتيون
منهنجو ڪيڏو نه ڀاڳ آ سرتيون.
ڪنهن گهڙي زندگي گلن جهڙي،
ڪنهن گهڙي ساري آڳ آ سرتيون.
پاڻ رولاڪ هون، هوا وانگي،
پنهنجو هڪڙو نه ماڳ آ سرتيون.
هو ئي سِندور سينڌ جي آهي،
هن ئي چپڙن مساڳ آ سرتيون.
زخم هڪڙو هجي سبي ڇڏيان،
جسم ئي داڳ داڳ آ سرتيون.
ماري “صابر” کڻي جياري هو،
هن جي هٿ ۾ ئي واڳ آ سرتيون.