دل ٿي چاهي ته ڪجهه اچان روئي
ڇو نه اڄ چنڊ سان ملان روئي.
منهنجي روئڻ تي ڪير ٿو روئي،
اڄُ ته يارن اڳيان ڏسان روئي.
درد ڪهڙي تي هُو روئن ٿا پيا،
ٿورو تن کان وڃي پڇان روئي.
منهنجي سُڏڪن کي ڇو ڪنائيندو،
ڪنهن کي مان جي اگر سڏيان روئي.
يار هن ۾ ئي ٿو رهي خوش خوش،
مان جي جيئان ته پيو جيئان روئي.
ڪنهن کي تنها ٿو جي ڏسان “صابر”،
اُن گهڙي ڏاڍو ٿو پوان روئي.