راز حسن جا جنهن پل ڄاتا
عشق اسان جي گهنگهرو پاتا.
ڌرتيءَ سان ئي رهندو سچو سو،
ماءُ جا جنهن ڀي ببڙا ڌاتا.
رات اسان جي گونگن جهڙي،
ڏينهن سان جا جهڙا ٻاتا.
سيلانين سان ڪير ڳنڍيندو؟
سڪ جا ڍولڻ نازڪ ناتا.
گيت هي منهنجا روشن تارا،
پوءِ به “صابر” وقت نه ڳاتا.