بادلن کي سنيهان ڏيان ڪيترا
وهه وڇوڙي جا من ڏسُ پيان ڪيترا.
عشق منهنجا ستر سڀ وڃائي ڇڏيا،
حسن منهنجا ڪيا تو ذيان ڪيترا.
موت جهڙا، پيو ڏينهن دلبر ڪٽيان،
حادثن جا هي پل مان جيان ڪيترا.
غم جا ڏونگر کنيون خوش ٿيو کلندو وتان،
ڪنهن ۾ هوندا ڀلا هينئنءَ هيان ڪيترا.
تنها تنها ڏسي مونکي شامن سان گڏ،
لوڪ“صابر”ڪري ٿو بيان ڪيترا.