نه تو يار سمجهيون اکين التجائون
حياتي ڪٽي ٿي اڃان پئي سزائون.
سمورا ڪي منظر هيا گونگا ٻوڙا،
نه ڪنهن ڀي ڪنايون اسان جون صدائون.
نه سينگار اگهيا نه ڪي پيار اگهيا،
نه ڪاٿي هي اگهيون نويليون ادائون.
اسان جو پڇيو جن، اهي ڪونه وڻيا،
اسان جن کي پڇيو ڏکاري ڇڏيائون.
ڏيئو پيار وارو سنڀالي ڪو ٻاري،
گهليون هيل آهن ڪي اڳريون هوائون.
وفائن جو “صابر” پڙهيو درس آهي،
نه ڄاڻيون ته ڇا هن، دعائون جفائون.