شاعري

ڪڏهن ورندين

صابر سيدپوري جي شاعري سندس جذبن جي عڪاس آهي. جنهن ۾ شعوري سگهه به آهي ته داخلي حسناڪي به سندس پيغام چٽو ۽ ڏاهپ تي مبني آهي پنهنجي تجربن ۽ مشاهدن کي اهڙي ته سهڻي انداز ۾ پوئي اڳيان رکندو جو سڀ ويٺل ۽ پڙهندڙ داد ڏيڻ کان سواءِ رهي نه سگهندا.
هي سادو ۽ سٻاجهو ماڻهو آهي جنهن ڪري سندس دل شيشي جيان صاف ۽ شفاف آهي هن جو ذهن آدرشي آهي سچ چوڻ کان نه گهٻرائيندو آهي.
Title Cover of book ڪڏهن ورندين

نيڻ ڪنهنجا چمڻ وقتڪاٿي ڏنئي،

نيڻ ڪنهنجا چمڻ وقتڪاٿي ڏنئي،
ڪنهن جو ساجن ٿياڻ،وقت ڪاٿي ڏنئي.

ڪوٽ ٿيندو، رهئين اوٽ ٿيندو رهئين،
ڪنهن جي صورت ڏسڻ وقت ڪاٿي ڏنئي.

فاصلو ٻن وکن جيترو ئي نه هو،
توڙ تي پر پڄڻ وقت ڪاٿي ڏنئي.

ٻين کي ڏيندو، وئين، پئي اڏيندو، وئين،
مون کي منهنجو سڄڻ وقت ڪاٿي ڏنئي.

ساڙ ايڏا رکيئي، تاڙ ايڏا رکيئي،
ڳاٽ ڪنهن ڏي ڀرڻ وقت ڪاٿي ڏنئي.

منهنجي “صابر” جيئڻ تي ته خوش ڪونه آن،
مرضي سان بي مرڻ وقت ڪاٿي ڏنئي.