شاعري

ڪڏهن ورندين

صابر سيدپوري جي شاعري سندس جذبن جي عڪاس آهي. جنهن ۾ شعوري سگهه به آهي ته داخلي حسناڪي به سندس پيغام چٽو ۽ ڏاهپ تي مبني آهي پنهنجي تجربن ۽ مشاهدن کي اهڙي ته سهڻي انداز ۾ پوئي اڳيان رکندو جو سڀ ويٺل ۽ پڙهندڙ داد ڏيڻ کان سواءِ رهي نه سگهندا.
هي سادو ۽ سٻاجهو ماڻهو آهي جنهن ڪري سندس دل شيشي جيان صاف ۽ شفاف آهي هن جو ذهن آدرشي آهي سچ چوڻ کان نه گهٻرائيندو آهي.
Title Cover of book ڪڏهن ورندين

اکين ڪيڏا، آر، تو نه سڃاتا ڇو الئي.

اکين ڪيڏا، آر،
تو نه سڃاتا ڇو الئي.


نچڻا، ڪڏڻا، مهڪڻا،
جوڀن جا اظهار،
تو نه سڃاتا ڇو الئي.

هن تي سوچان ٿي رڳو،
اجرا سڀ سينگار،
تو نه سڃاتا ڇو الئي.

ماکيءَ جهڙا ها مٺا،
منهنجا توئي پيار،
تو نه سڃاتا ڇو الئي.

ساري جڳ سان مون ڪيا،
“صابر” پئي تڪرار،
تو نه سڃاتا ڇو الئي.