چنڊ جهڙا پرين هن ڳليءَ مان گذر
آءُ منهنجي ڪڏهن زندگيءَ مان گذر.
تون جهانن کي لحظي ۾ سمجهي وڃين،
تنهنجو جيڪر ٿئي عاشقيءَ مان گذر.
حسن آ روشني، روشني حسن آ،
روشني ٿي ڪري روشنيءَ مان گذر.
رهزنيءَ جا گهڻا روپ ڌاري ڏنئي،
هاڻ ٿورو سچي رهبريءَ مان گذر.
منهنجون ننڊون تڏهن کان اڏامي ويون،
آ، جڏهن کان ٿيو اک لڳيءَ مان گذر.
يا ڪنهن کي ته ڪر، ياد ڪنهن کي ته ڪر،
ڪجهه ته “صابر” اٿي بندگيءَ مان گذر.