شاعري

ڪڏهن ورندين

صابر سيدپوري جي شاعري سندس جذبن جي عڪاس آهي. جنهن ۾ شعوري سگهه به آهي ته داخلي حسناڪي به سندس پيغام چٽو ۽ ڏاهپ تي مبني آهي پنهنجي تجربن ۽ مشاهدن کي اهڙي ته سهڻي انداز ۾ پوئي اڳيان رکندو جو سڀ ويٺل ۽ پڙهندڙ داد ڏيڻ کان سواءِ رهي نه سگهندا.
هي سادو ۽ سٻاجهو ماڻهو آهي جنهن ڪري سندس دل شيشي جيان صاف ۽ شفاف آهي هن جو ذهن آدرشي آهي سچ چوڻ کان نه گهٻرائيندو آهي.
Title Cover of book ڪڏهن ورندين

تنهنجي هڪ مرڪ تان ڪيئي سجدا فدا

تنهنجي هڪ مرڪ تان ڪيئي سجدا فدا،
با خدا،با خدا، با خدا، با خدا.

توسان ڪنهن جون نسبتون ٿيون جڙن،
تون سڀن کان الڳ، تون سڀن کان جدا.

مون جڏهن کان جهليو دامن عشق آ،
بس پسي آ بقا، بس پسي آ بقا.

تنهنجي هر ناز جي، ناز انداز جي،
ڀاري فطرت مٿان ٿي رهي هر ادا.

منهنجي هر گيت جون تون ئي عنوان آن،
چنڊ جهڙا پرين،م هير جهڙا مٺا.

آءُ هڪ ٿي وڃون، آءُ هڪ ٿي وڃون،
مان نه “صابر” تون نه ٻيو دلربا.