شاعري

ڪڏهن ورندين

صابر سيدپوري جي شاعري سندس جذبن جي عڪاس آهي. جنهن ۾ شعوري سگهه به آهي ته داخلي حسناڪي به سندس پيغام چٽو ۽ ڏاهپ تي مبني آهي پنهنجي تجربن ۽ مشاهدن کي اهڙي ته سهڻي انداز ۾ پوئي اڳيان رکندو جو سڀ ويٺل ۽ پڙهندڙ داد ڏيڻ کان سواءِ رهي نه سگهندا.
هي سادو ۽ سٻاجهو ماڻهو آهي جنهن ڪري سندس دل شيشي جيان صاف ۽ شفاف آهي هن جو ذهن آدرشي آهي سچ چوڻ کان نه گهٻرائيندو آهي.
Title Cover of book ڪڏهن ورندين

پاڻ گهوگهي نه مار، اي “صابر”

پاڻ گهوگهي نه مار، اي “صابر”
هاڻ هن کي وسار،اي “صابر”.

لوڪ سان تون ڪٿي پڄي سگهندين،
سادگيءَ ۾ گذار،اي “صابر”

ان تان! قربان ٿو ٿيڻ چاهين؟
جنهن کسيا ٿئي قرار،اي “صابر”

دل کي وندرائي ڇڏ خزائن سان،
تنهنجي ناهي بهار، اي “صابر”

هن جو ڪو ئي اتو پتو ڪونهي،
توکي پر انتظار،اي “صابر”

ڪير ڪنهن جو رهيو نه آ جڳ ۾،
ويو مري پيار، يار!،اي “صابر”