جن شوق ڇڏيا هن شاهانا
شل توکي وڻن سي ديوانا.
سا شمع سلامت رهڻي آ،
جنهن تي پهرو ڏين ٿا پروانا.
مان هوش کان ٻاهر، هوش ۾ هان،
منهنجا خيال سمورا رندانا.
هر سونهن اچي ٿي توتي کٽي،
ٻيا مڙيئي ته آهن افسانا.
جي مستين تان هٿ ويٺا کڻين،
تنهنجي مرڪ ڪيا سڀ مستانا.
هڪ يار جا نيڻ ئي “صابر” لئه،
هن ڪوجهي حيات جا دوگانا.