اڃا آسائتو آهيان
اڃا توکي پيو چاهيان.
اڃا دردن جي ڦندن سان،
پيو ٿو پاڻ کي ڦاهيان.
وري ٺاهڻ جي لاءِ ڏس،
وري ٿو پاڻ کي ڊاهيان.
اکين ۾ خواب جي سرجيا،
اهي ڳوڙهن ۾ ٿو واهيان.
جڏهن کان چت سنڀاليو ٿم،
تڏهن کان سک ستو ناهيان.
سندءِ دم ساڻ هان “صابر”،
بنا تنهنجي سڄڻ ڇاهيان.