اکيون واٽ نهارن ساڳيون
جيءَ سان سپرين تو جي واڳيون.
سنڌ به ساڳي ڪو نه رهي آ،
ڪونه رهيا هن ڀاڳيا ڀاڳيون.
ٻيهر ناهن ننڊ کي سنبريون،
توکان پوءِ جيءُ جي جاڳيون.
عشق حويليون لوڏي ڇڏي ٿو،
عشق هزارين ذاتيون داڳيون.
جيون توکي ماڳ نه ملڻو،
“صابر” ڪيسين جهاڳ هي جهاڳيون.