ميڻ وانگي ڳري ٻري ويندي
آس هڪ آس ۾ مري ويندي.
هن جي پويان لڳي لڳي منهنجي،
هي هلي نيٺ نوڪري ويندي.
دل جي وادي تي غم لهرائيندو،
پاڙو هو جو ڇڏي پري ويندي.
ڪنهنجو ميهار ٿي ته ڏس تو ڀي،
تنهنجي سهڻي ٿي ڪا تري ويندي.
دل شڪستو نه ٿي گهڻو “صابر”
درد جي هر گهڙي ٽري ويندي.