جاتي سونهن بسيرو آهي
عشق جو تاتي ديرو آهي.
شاعر جو من ايئن آهي،
اڏندڙ ڄڻ ڪو ڳيرو آهي.
پيار بنا هيءَ يار حياتي،
ڪَٽي آهي ڪيرو آهي.
هُنَ جون اکريون چمندي چمندي،
انگ انگ ٿي پيو کيرو آهي.
جي ٿو پڇين تون ڇا هي جيون،
ڪانون جو ڪانگيرو آهي.
حُسن جي اڳيان ڪجهه ڀي ناهي،
“صابر” هونءَ مٿيرو آهي.