ورن شال ٻيهر سُهانا زمانا
ڪري دل کي ويا جي ديوانا زمانا.
اسان تي جي آيا، اسان تي جي ڇايا،
هُيا دلربا سي يگانا زمانا.
اسان جيڪي اڌ ۾ ڇڏيا محبتن جا،
اُهي ڳائجان پيو ترانا زمانا.
اساسن کي اسان جون ورائي ڏي شامون،
نه قبضي ۾ ڪر هي خزانا زمانا.
گهڻو پر ڏکاروئي رهندين اي “صابر”،
گهڙي جنهن به ٿياسين روانا زمانا.