ڪيسين سھندين سور، ڪيسين سھندين سور،
گھڙيءَ گھڙيءَ ۾ گھاءُ نئون ۽ وِک وِک تي وھلور.
ڏيھ سڄي ۾ ڇيڙيل ڏينڀو، ڏيھ ڌڻين کي ڏنگ ھڻن،
وک وک تي سي ويڙھيچن کي، واريو ڦيرو ونگ وجھن،
سورن ماريل سانگيئڙن جا، چوڏس ٻڌ پيا چنگ چرن،
پنھنجي گھر ۾ مرضن ماريل، ماروئڙا مجبور او ساٿي!!!!
خون اسان جو پيئندي پيئندي، پاپين ڪيڙا پيٽ وڏا،
ڳڙڪائي ويا ظالم ڪيئي، مظلومن جا ماس ھڏا،
زر زمين جا مالڪ بڻجي، ويٺا ٺاھي عيش اڏا،
مُھرَ زبان تي ماروئڙن جي، ناھي ڪڇڻ دستور او ساٿي!!!!
ھتي ھلن پيا ڪئين ھزارين، ون يونٽ جا واپاري،
آڙ وٺي اسلام سندي، غدار ڪندا ھي غداري،
وري ڪندا نيلام نئون، ھي پيسي جا ھن پوڄاري،
متان ڙي وانگي وڃين نه وڪجي، دوکي کان رھ دور او ساٿي!!!
جاڳي پيا پٽ جيجل جا اڄ، جاڳي پيا جانباز ڪئين،
پر مارن جا پير نه کپندا، شاھي ويا شھباز ڪئين،
سوريءَ کي سي سيج ٿا سمجھن، اچن ڪريو نت ناز ڪئين،
ڪھڙا چاڙھي چاڙھيندين تون، ملڪ سڄو منصور او ساٿي!!!
اچو ته ”منشي“ متفق ٿي اڄ، ڏاڍ جا ڏونگر ڏاريون ڙي،
ظلم سندا زنجير ھٿن سان، پاڻ ئي پنھنجي ٻاريون ڙي،
سر رکي سانڌاڻ مٿي ۽، مستقبل ته سنواريون ڙي،
وقت اسان کي ساٿ ڏنو آ، منزل ناھي دور او ساٿي!!!
*