واڳو وات وفاق، ڪيئن ڳِھي پيو قوم کي،
ساري چٽي سنڌ تي، خنزيرن خوراڪ،
ٿاٿو نيا ڏيئي ٿاڪ، ڪڏھن لھندي قوم ھي...!!
ڪن ڪيائون ڪين ڪي، حقيقي ھُوڪون،
سکڻيون سانڊي جيان، ڦڪيون جي ڦوڪون،
ڪوڙيون جت ڪوڪون، ڀلجي اُت ڀيڙا ٿيا...!!
رھواسين کي روڳ، ڏھاڙي ڏٻرو ڪري،
رس وفاقي وات ۾، ڦٽو ڪيائون ڦوڳ،
ڪيڏا ڪونڌر قوم جا، ديڳين چڙھيا دوڳ،
ڀاڳيا ڀائن ڀوڳ، سوڙھي ٿئي پئي سنڌڙي...!!
ڪونه گڏيو ڪنھن کي، ڪنھن نه ڪنھن جي ڪَل،
اڇي پڌري ڪوڙ تي، گھوڙا ھيڏي گھل،
پٽيو پئي پار ڪڍي، سنڌو سيني سل،
ڍولڻ اھا ڍل، ڪڏھن لھندي قوم تان...!!
ڪيسين پيو پچندين، ٿي ڪبابي سيخ،
ماڻھون ويا مريخ، تون اتي پيو اوجھرين...!!
ڪيڏي سونھن سرير ۾، ڪيڏو حرص ھڳاءُ،
ٻاڪاري اڄ ٻَڪر جيئن، ٻن ٻارن ماءُ،
جاڳڻ جوءَ جڳاءُ، سمھڻ ويندي سڏڙي...!!
جاڳو او جاڳو، اڃان ڏيو اکين کي،
سنڌوءَ ورتو سور جو، ڌونئري ڏينھن ڌاڳو،
سورن جو ساڳو، وڌندو اچي ويڙھ ۾...!!
سڏي ۽ سڏڪا ڀري، نرن ۽ نارين،
ھٿ کڻيو ھڪلون ڪري، ھاڪاري ھارين،
مون کي ٿا مارين، پاپي پنجوڙن ۾...!!
ورو ورو وارثو، ٿيو ولھيءَ جا وارث،
ھڻي پئي ھائي ۾، اوھان جي آرس،
جي پاڻ ٿيو پارس، ته سون سموري سنڌڙي...!!
پدمڻيءَ جي پير ۾، پارس ئي پارس،
مَنھان ماڙيون ٿي پون، جي ولھيءَ ٿيو وارث،
ڪھڙو آھي ڪس، جي ڪڻان قرباني ڏيو...!!
پدمڻي اک کڻي، جيڏانھن نھاري،
ھر جاءِ ھلي ھوڪ ٿي، ھيرا پئي ھاري،
ٻيا، ٻھاري، کڻي کاھڙ مان ويا...!!
پدمڻي، ڪنھن ڄڻي، ڪنھن جو آھي ويا،
پاڻ ڪريو پانھنجو، نبيرو نِيا،
سيا سنڱيڻان ٿيا، سنڱيڻان سيا،
عجب ھي انياء، پدمڻيءَ جي پد سان...!!
پدمڻي واھ وڻي، تنھنجيءَ اک اڻي،
پنھنجين پراين، پاپين، ڦيرائي ڦڻي،
ڌڻي ٿين ڌڻي، ته سيج سرھي ماڻيين...!!