ڀائيوارو ڀت، اوباري ۾ اکيون،
ڪڍي ڇڏ قلب مان، ايءَ گذارڻ گت،
اسان کي اُڇت، ماني مڙسيءَ جي کپي...!!
ٿر ۾ ٿاريلين جي، ٿَر ٿرا ھت،
وٺي سندي وٽ ويو، ڪئؤ ڪري ڪٽ،
گھر گھر گھڙا مٽ، سڪي سوڪارا ٿيا...!!
وانگين تان وري وييون، ويرين جو وِيرون،
جھُري جُھوپن جھور ٿيا، جھيرن تي جھيرون،
جن ڌڻين ڌيرون، سيئي قاتل قوم جا...!!
ڪالھ ڪلاچيءَ ڪن جا؛ واڳوءَ واڍوڙيا،
مورڙي جي ماڳ ۾، ڇتا ڪنھن ڇوڙيا،
رت پيئڻ لئه رستن تي، ڊھون ھڻي ڊوڙيا،
وڏيرن ٽوڙيا، پيئند انھن جي پير جا...!!
واڍوڙيا وتن، مرؤن شھر وچ ۾،
وھي پيو واڇن مان، رتو رت سندن،
ڪئين پيا ڪونڌ ڪُسن، ڳڀرو پنھنجي ڳوٺ جا...!!
ھي مت موڙھا مورھين، مٽيءَ جا ماري،
ھي آھن قومي رت جا، وڏا واپاري،
قيام ڪري ڪاري، پورب کان پھتا ھتي...!!
پناھگير پريت، ڀلجي ڪن نه ڀونءَ سان،
جنھن ھي ٻجُ ٻنيءَ وڌو، تنھن جو گھر مسيت،
ھاڻي جيئڻ جيت، سر گھُري ٿي سنڌيو...!!