شاعري

ڌرتي دين ڌرم

ڪتاب ”ڌرتي دين ڌرم“ اوهان اڳيان پيش ڪري رهيا آهيون. هي ڪتاب سنڌ جي قومپرست شاعر ابراهيم منشي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي جنهن ۾ نظم، بيت ۽ وايون شامل آهن. هي ڪتاب 1981ع ۾ روشني پبليڪيشن، ڪنڊيارو پاران ڇپايو ويو. سنڌ سلامت ڪتاب گهر سٿ پاران ڪتاب کي ڪمپوز ڪري نئين سر آنلائين اپلوڊ ڪري رهيا آهيون. ٿورائتا آهيون سائين شاهنواز سومري جا جنهن ڪتاب ڪمپوز ڪري سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ لاءِ موڪليو.
Title Cover of book ڌرتي دين ڌرم

پاپي

پاپي
ھڪڙي پاپي ڪُھايا، ھتي ھزارين ھاري ڙي،
ٽنڊي باگي بدينڻ سان، ڪار ٿي ڪربل واري ڙي.

چينل چيري پانڌي پنھنجو، ويري واھي واھ ويو،
ھيڏو ڌاڙو لؤنيارن جو، لاشڪ نڪري لاھ ويو،
ڪنھن نه ڏٺو ۽ ڪنھن ٻڌو ٿي، سوگھو سانکين ساھ ويو،
انگ اگھاڙن ان ويو ۽، گُگدامن کان گاھ ويو،
پئي اُڏامي ويھن واھن، اندر ڏس تون واري ڙي....!!

پَٽڪا پوتيون آھون آزيون، اوٺين ڪئين ايلاز ڪيا،
ڪنھن نه ٻُڌا ۽ ڪنھن نه ڏٺا ھِت، اڀرن ڪئين آواز ڪيا،
مارن کي مجبور ڏسي ھن، قاتل نخرا ناز ڪيا،
ڪيڏا ھاڃا ھارين سان ھن، آمر مير اعجاز ڪيا،
اڃان به جابر روز چون ٿا، آھي جمھوريت جاري ڙي....!!

سعدا واھ جون سايون ٻنيون، سُڪي ٿيون ڀڙڀانگ الا،
شاخ وھڻائي ٽيل کان ھيٺان، اُڃ مَرن پيا ڪانگ الا،
مال ۽ مارو مٺنا وارا، سانگي ڇڏي ويا سانگ الا،
ڏنگ ھڻن پيا ڏيھاين کي، نور واھ تي نانگ الا،
ڪنگالن ۾ ڪنگ رڙيون ھي، ڪھڙي قيامت ڪاري ڙي....!!

ماروئڙيون محراب جون آڻين، پاڻي ميلن پنڌ ڪري،
اڌ سج ايندي ويندي پورو، ماريا ٻئي ير ٻار ٻري،
ٻانھون کڻيو ٻانھياريون سي، پٽين شل ھي مير مري،
گنج بحر جا سر سڪي ويا، چارو ڪنھن پر چال چري،
مور شاخ جا ماروئڙا ڪن، توبھ توبھ زاري ڙي....!!

ونگيءَ وارن وانگيئڙن جا، مرندي ڪنھن به نه مال ڏٺا،
ھڏا ڇڙھ ۽ ھميرا جا، ھيڻا ڪنھن به نه حال ڏٺا،
لاکياري تي لاکيڻن جا، لڇندي ڪنھن به نه لال ڏٺا،
ھٿ کڻي ويا ھاري ھرن تان، پورھيو پڇندي مون ڪالھ ڏٺا،
سائي سبزي سوڪ سڪي ٿي؛ سنھي گولي سائي ڙي....!!

پنوھارن کي پاڌر واه مان، پاءُ نه مليو پاڻي آ،
ٻيڙي واه تي ٻج سڙي ويا، پاڻي ڪئي نه پڄاڻي آ،
راڄواه جي راڄن جي ڏس، روئندي رات وھاڻي آ،
عادو علي بحر ٻنھي جي؛ ڪھڙي يار ڪھاڻي آ،
رت وھائي رات سڄي ھت، گھار وارن ڪيئن گھاري ڙي....!!

ھي ته حڪومت اُھي عوامي؛ ريڊين ۾ اخبارن ۾،
اھڙو آمر ڪنھن نه وڌو اڳ، مارو منجھن مارن ۾،
سوشلزم اسلام ڦري پيو، ڪارين وڏين ڪارن ۾،
وڌو وڏيرن ٻاڪر ڪٽو، ٻاٻاڻن جي ٻارن ۾،
سانگيئڙن جو ساه سڪايو، چمچن ٻيو چوڌاري ڙي....!!

واڳُن ھٿ ۾ واڳ ڏيئي ھِت، ڀُٽن ڀينگ ڪرائي آ،
وانگيئڙن سان ويل ڪيا ھن، رکي ٽانڊا مير ٽنڊائي آ،
پچ ڳنڍيل جنھن پنگريه ۾، سڀ کان ظلم سوائي آ،
محمد بخش تنھن مير ڪيا ڪئين، ناحق خون نشائي آ،
جُوءِ سڄيءَ ۾ جھانگيئڙن سان، جنگ ته جنھن جي جاري ڙي....!!