رھزن
راھزن کي اي عزيزو، رھنما سمجھو متان،
پنھنجي ٻيڙيءَ جو ڪڏھن ڀي، نا خدا سمجھو متان.
آشنائي زر ازل کان، جيڪي آھن رھنما،
تن کي پنھنجي درد و غم جو، آشنا سمجھو متان.
پنھنجي مقصد لئه ڪندا ھي، واعدن تي واعدا،
پر اُنھن جي واعدن کي، واعدا سمجھو متان.
پاڻ ڪوڙا، قول ڪوڙا، ۽ سندن ڪوڙا قسم،
سادگيءَ ۾ اڄ انھن کي، پارسا سمجھو متان.
ھاڻ ماضي کي ڇڏي ڪو، نئون نسل پيدا ڪريو،
چالبازن جي مِڪر کي، سچ صفا سمجھو متان.
ھي سدائين قوم کي، نيلام ڪن ٿا دوستو،
تاجرانِ قوم کي اڄ، گھڻگھرا سمجھو متان.
چار ڦلڪا، ٻوڙ ٻاڪر، چانھن ۽ بسڪوٽ کي،
درد پنھنجي جو اوھين، دارو دوا سمجھو متان.
ھاڻ جيپن ۾ چڙھي، ”منشي“ گھڻا ايندا مگر،
ووت کان جي پوءِ به ايندا، سي مٺا سمجھو متان.