ديس دروھي
ڪو وڏ ڦڙو ھت وسڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ،
رت راه رتوليءَ رسڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ.
برساتن ۾ باھيون وسنديون، کوھن ۾ پڻ کوريون تپنديون،
ڌرتي ساري ٽامون ٿيندي، سنڌ سموري سامھون ٿيندي،
اُڀ اڀارون کائي کائي، نيٺ پَٽيندو ساھي ساھي،
گوريلن جا گيت ھوا ۾، ٻرندا محبت ميت ھوا ۾،
راڄ ۾ ڪوبه نه روڳي رھندو، ٺڳ نه ڪو ڪو ٺوڳي رھندو.
اھڙو ڏينھن به اچڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ....!!
ھي بڪتر بند ھوائي حملا، شينھن مردن ٻڌيا شملا،
وانگي ورندا ويرن وانگي، سِر ڪٽائڻ سنڌوءَ سانگي،
آيا آيا ڄاڻ ته آيا، گيت ڳنوارن ائين پئي ڳايا،
ڪرندا ڪنگرا ڪوٽ ۽ قلعا، ٻاھر نڪري ايندا ٻلا،
ڪوندر رکندا ڪنڌ مروڙي، ھنن ڇڏيا ٽڪر ٽوڙي،
ھي ڳوٺن شھرن ڳھڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ....!!
تاريخ جڏھن تاوان گھري ٿي، در در ڌرتي دانھن ٻَري ٿي،
تازو رت تاوان ڀريون ٿا، ڪنھن جي غلامي ڪين ڪريون ٿا،
اھڙا ڪئين اسرار ڏٺاسون، تاريخن جا پيٽ ڀرياسون،
دودا، ننگر، ڀونگر، آيا، اھڙا لکين مائن ڄايا،
جو لھڻو آ سو ڏيئڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ....!!
ڀُون اٿندي ڀڙڪو کائي، وڻ ٽڻ قوم پرستي وائي،
ڏھيسر ھڻندا دھلن ڏونڪا، ويرن وانگي ورندا وونڪا،
يورپ جا ھي پاليل ڪُتا، نيٺ ته ڀڄندا کائي جُتا،
اڄ قوم جي ڪُک ۾ ڪان لڳو آ، گھر گھر اھڙو گھنڊ وڳو آ،
ھر ماڻھو ”منشي“ مرڻو آ، ھن ڀونءِ جو پيٽ ته ڀرڻو آ،
ھر سُور سنڌوءَ جو سھڻو آ، ھر ديس دروھي دسڻو آ....!!