پوڃاڙي جو پينگھ کي لوڏي، ھئي ھئي ڏي نه ھلورا،
ڇرڪي اُٿندا ڇورا.
گھورن گھايل گھوٽن اڏيون، ڪسندي ڪجھندي ڪين ڪي ڇڏيون،
وري کڻي پئي اکيون وڏيون، ڄڻ ڪي نيڻ ڪٽورا،
ڇرڪي اُٿندا ڇورا.
سھڻل سائين ڪري سناٽو، ھنيا ھميشہ ٻاڻ ٻِٽا تو،
چھڪ ڏنا ڪئين چٽا پٽا تو، نت نت نوان نڪورا،
ڇرڪي اُٿندا ڇورا.
وھنجي ويڙھي وارن واري، تيل چنبيل سان سينڌ سنواري،
ماريا ڪئين تو اکين اشاري، ڏيھ جا ڏاھا ڀورا،
ڇرڪي اُٿندا ڇورا.
گوري گجرن سان گڏي مون گس تي، وئي پئي واڪا ڪندي ساوس تي،
وڃي پئي ڪنھن ڏاھي جي ڏس تي، ”منشي“ ڏيندي مورا،
ڇرڪي اُٿندا ڇورا.