ڏسي دل ڏکي ٿي، ڏکن جو سماج،
ڪري ناس ڇڏيو، ھي ڦُر جو رواج.
ڇڏي ننڊ آرسَ، ھي اُٿيا جڏھن،
ڪندا تنھنجا طاقت، سان تاراج تاج....!!
وڏيرا ورھن کان، تو وانگي ڦُريا،
نه ھاڻي ھي ڏيندا، تو داڻو اناج....!!
ريـبي تو رمل سان، رچايو جو راڳ،
اسان اڄ انھيءَ جو به، ڄاڻون علاج....!!
مڙيا ”منشي“ مارو، مرڻ ڪاڻ مارڻ،
نه رھندي ھتي ڪا، ھاڻي تنھنجي ھاج....!!