سڏائين ٿو ساہ ڌڻي، ڪُل مٿي قادر،
پائي رکـئه پاڻ تي، چوغي تان چادر،
پورھيتن پادر، ڪير ھڻي پيو ڪنڊ کان....!!
جي تو ساري سگھ، ويڙھي آھي وجود ۾،
پوءِ ھي ھاڃا ھنجن سان، ٻيگھيون ڪن پيا ٻگھ،
انگھيو انگھيو اگھ، ماڻھن جا مقرر ڪرين....!!
نه ڪو الله آھيين، نه ڪو تون خدا،
اھا ڳالھ جدا، سوچن جي 'سمونڊ' ۾....!!
مٿ چوائين مٿڀرو، مٿي کان مٿي،
اندر کاڌل کوکلو، ڏٺو ڏيھ ڪٿي،
سورن منجھ سٿي، سانگين وڌئي سنگھرون....!!
آھن تو اگھاڙ کي، باقي ڏينھن باقي،
پت ويئي ٿي وائکي، تاڪ لٿي تاقي،
سڃون تون ساقي، ڪونھي تو وٽ قطرو....!!
ڪونھي تو وٽ قطرو، ڏٺو ساري ڏيھ،
دوکي وارو ديھ، پاڻھي ٿي پيو پڌرو....!!
ايڏو جي وڏو، آھين اُڀ عرش کان،
پوءِ ڇو پورھيتن جو، ھيڏو جيءُ جڏو،
عياشيءَ اڏو، ٺاھيو تو ٺڳيون ڪري....!!
تون پڻ منجھان تِن، جي مارا ماروئڙن جا،
جي سچو آھين ساک سان، بنا بِنتِ بن،
تن سان طبق ڇن، جي آزاريندڙ عوام جا....!!
تون تيئن گھرين اطاعتون، جيئن بک گھري بکيا،
دعويٰ ڪرين دنگ جي، سڀ منھنجي سکيا،
ليک تنھنجا لکيا، پڌر پوٿيون پٽ ۾....!!
سُتين سَتين اُڀ تي، ڊگھا پير ڪري،
ھيڏو ڀؤنء ڀاڳين تي، ٻارڻ پيو ٻري،
ياپُڇ پير ڀري، يا کڻ تون ھٿ ھُئڻ تان....!!
آھين يا ناھين، سا سمجھن ٿا سڄاڻ،
ڪُن چئي قادر ٿئين، رعيت رتوڇاڻ،
اھيئي اھڃاڻ، ھئڻ کان ھٽي ويا....!