ڪونجن جي ڪڻڪاٽ الا، رات به مون کي رت روئاريو.
تو بن چنڊ جي چانڊوڪي ھي،
مون لئه اونداھي ٻاٽ الا، رات به مونکي رت روئاريو.
رتڙو روئي مون رات وھائي،
جھپ نه آيم جھاٽ الا، رات به مونکي رت روئاريو.
اوسيئڙي ۾ مھينا مٽي ويا،
تو ته وساري واٽ الا، رات به مونکي رت روئاريو.
باھ برھ جي ڀڙڪا کاڌا،
لون لون لڱ لوساٽ الا، رات به مونکي رت روئاريو.
محبن آئي ”منشي“ ٿيندا،
سوڌا سوڻ ۽ ساٽ الا، رات به مونکي رت روئاريو.