ھر ھڪ روح جي لاءِ رحمت، ھاري ۽ مزدور جي محنت،
پاڻ پتوڙي لُنڊيون لتوڙي، جوڙي جڳ جي لاءِ جنت.
شاعري
ڌرتي دين ڌرم
ڪتاب ”ڌرتي دين ڌرم“ اوهان اڳيان پيش ڪري رهيا آهيون. هي ڪتاب سنڌ جي قومپرست شاعر ابراهيم منشي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي جنهن ۾ نظم، بيت ۽ وايون شامل آهن. هي ڪتاب 1981ع ۾ روشني پبليڪيشن، ڪنڊيارو پاران ڇپايو ويو. سنڌ سلامت ڪتاب گهر سٿ پاران ڪتاب کي ڪمپوز ڪري نئين سر آنلائين اپلوڊ ڪري رهيا آهيون. ٿورائتا آهيون سائين شاهنواز سومري جا جنهن ڪتاب ڪمپوز ڪري سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ لاءِ موڪليو.
- 4.5/5.0
- 8248
- 1804
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ابراهيم منشي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- منسوب
- سنڌ سلامت پاران :
- مھاڳ
- نظم
- دين ڌرم سڀ ڌرتي ڄايا، ڌرتي آھي اُتم،
- اسان انقلابي اسان انقلابي،
- ڪيسين سھندين سور، ڪيسين سھندين سور،
- متفق ٿي مسڪين اچو اڄ، ڏاڍ جا ڏونگر ڏاريون ڙي،
- تنھنجو مرؤ پٽين پيا ماس، توکي ڪيئن اچي جڳ راس،
- اٿ دلبر مسافر دير نه ڪر، سڏ سُوريءَ جو سينگار وري،
- وڪڙ ۽ ونگ وانگين تي، وڏيرن جا وزيرن جا،
- انقلاب
- اسان نينھن لائي نڀائي سگھون ٿا،
- درياءَ جو سوال
- درياءَ جو جواب
- ھاڃان ھونءَ ته ھزارين آھن، ھيڏو سارو ھاڃون ھيل،
- سنڌ نه سھندي سُور او ساٿي، سنڌ نه سھندي سُور،
- نوان مقتل نيون سُوريون، نوان منصور ميدان ۾،
- ڪِن رولن سمجھي راند ھتي آ، ٻارڻ ٻاريو ٻوليءَ سان،
- سنڌ سستي ٿي وڪامي، نتِ نئين نيلام ۾،
- مرڪز
- ھڪ دفعو ھاري اٿي ڪو ڀنڀٽ ڀڙڪائي ڇڏيو،
- محنت سان جي لاھي آيا، ماني اُڀ جي تارن مان،
- ڪونڌر
- لطيف در دانھن
- پوڙھي جھور ھي ورھن کان ڏس، ويٺي روئي لاڪب ۾،
- ڊي- پي- آر
- دوکو
- ويا گورا وريا ڪارا، فڪر بدليا نه فن بدليا.
- ڪورٽ ڪرسي ٿاڻا عوامي، گھوٽن پيڙھين گھاڻا عوامي،
- ھڪڙو شاعر، جيل جي ڪوٺي، سوچيو ويٺو سوچي،
- جڏھن ڪورٽ اندر ڪونڌر، ڪروڙين ھي ڪُڏي پوندا،
- اسان ھر دور جي حاڪم، کي حق جي ڳالھ چونداسون،
- گوندر ماڪ ڍونگر گذاري وياسون،
- گھر گھر گھور انڌيرو، گھر گھر گھور انڌيرو،
- ڏسي دل ڏکي ٿي، ڏکن جو سماج،
- لاھياري
- ننڊ اچي تو ڪيئن ٿي، ڌرتيءَ تي ڌاڙيلا،
- ڳاءِ ڳاءِ ڳائڻا، ٿورا ٿڃ جا لاھڻا.
- پيرين نه جتڙي، بڊي جا ڪاڙھا،
- نٿو جو سنڌ لئه لڙي، نٿو جو سنڌ لئه ڪڙھي،
- حساب
- يا سِج کُٽي، يا ٻِج کُٽي،
- وڏيرا ور ڏيئي ووٽن لئه، وري وريا وٿاڻن تي،
- رھزن
- ويڪائو
- ھر بشر غمگين تنھنجي ڳوٺ ۾،
- وڏيرا
- مونکي معاف ڪجو، انصاف ڪجو، سچ سڀ کي سڻائي وينداسون،
- پاپي
- بچي پوندين، جي ڌڙ ڌرتيءَ کي آڇيندين،
- ڪنھن قوم کي زھر قاتل پيارو،
- درد
- ڪريو قوم ڪناري ڪريو، گھر پيو لُٽجي ڀريو تريو،
- لک ويا ٿي بک بندوقن، دانھن جا در بند ٿيا،
- ديس دروھي
- بندي خانا
- ڌرتي - دين - ڌرم
- منھنجي ڌرتي
- ڀاڳين تي روز ڀالا؛ نت نت نوان نرالا،
- مُند آھي چري، رات آھي ٺري،
- ڪاري ڪاري رات او ساٿي، ڪاري ڪاري رات،
- روپا ماڙي
- دوھا
- ھر ھڪ روح جي لاءِ رحمت، ھاري ۽ مزدور جي محنت،
- بيشڪ باني ملڪ سڄي جا، ھاري ۽ مزدور ٻئي،
- منھنجي سيني سنڌ وطن جي، سانگيئڙن جا سُور سوين،
- سڏ سنڌوءَ جو سڻندي ئي، سر گھوري ويا سر گھوري ويا،
- ھن نگريءَ کي نگري جي، بيماري چوڌاري ڙي،
- بيت
- شھيد صادق ھاري
- ھاري تنھنجا ھٿ، چُمان ڪھڙي چپ سان
- ڀُلجي ڌاريئي ڀولڙا، ڏيڍ مٿا ڏڦير
- واڳو وات وفاق، ڪيئن ڳِھي پيو قوم کي،
- ھڪڙو پڌرو پيٽ ۾، ٻيو ڪولھڻ ڪج تي ٻار،
- ڌونئري ڏينھن ڌاڙو، لڳو ڪيڏو لوءِ مان،
- رت روئي ٿي سنڌ جي، ڀومي ۽ ڀاشا،
- روئي رني ڪوٽ، دانھن ڏني درياھ کي،
- اڄ واچوڙئي وڄّ، پاڙان وڻ اکيڙيا،
- تڙ تان ڇورا تڙ، ھي کورم ڪنھن جا گڏيا،
- سئو ورھن جي سِرڻ ۽، ڪروڙ ورھن جو ڪانگ،
- دُٻي مڇي سمنڊ کي، ڇا ڇا ڇاڇولي،
- ڀائيوارو ڀت، اوباري ۾ اکيون،
- تيئن اڄ سنڌ پنجاب وٽ، جيئن دلي منجھ مڇي،
- امڙ اک آلي، متان ڪرين ماءُ تون،
- ڪيڏو گوڙ گرنار ۾، ڪيڏي تتي تند،
- اڃان سائي ڪُک، ڀائو آھي ڀونءِ جي،
- اکر ڇرا گوليون، اکر ايٽم بم،
- جي ايم سيد ڏانھن منتخب بيت
- ٺوڙي سانحو
- وڳھ جا وريام
- سڏائين ٿو ساہ ڌڻي، ڪُل مٿي قادر،
- سر موکي متارا
- ٽه سٽا
- چؤ سٽو
- وائيون
- گھور وڃان توتان گھور
- بنجر باغ بناءِ، او ھاري، بنجر باغ بناءِ.
- منھنجا ٻول ٻه ٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
- لائون لھڻ لاڏلا، وڃن پيا ويڙھ ۾.
- مون کي وڍ وڏا، تون ڇا ڄاڻين ڀورڙا ڀائو.
- گھور ڪري گھوٽن، سِر ڏنئون ويا ساک بچائي.
- جيڏا جيڏا جيس- الا، ڪاھي آيا ڪاڪ تي.
- جوٽي جنگ جبل ۾ بيٺا، ٻاروچاڻا ٻار، وو يار.
- پوڃاڙي جو پينگھ کي لوڏي، ھئي ھئي ڏي نه ھلورا،
- اوسيئڙو ۽ آس، ڇوري ڇر تي ڇيڳري.
- ڏاڍو آھي ڏچو، مانجھي مورمچو، سنڌو ڪري پئي سڏڙا،
- جاڳي پيا اڄ جاڳي پيا، ڌرتيءَ جا ته ڌڻي، ٿيندي ڳالھ گھڻي.
- پوڃاڻي پيغام، آيو کڻي اڄ آھي عطائي.
- ويڙھ سواءِ ٻي واھ نه آھي، اچو ته جوٽيون جنگ، الا.
- ڪيڏي آھي ڪڙاڻ، وو، تارون منھنجي تاڪ لڳي ويا.
- ڪونجن جي ڪڻڪاٽ الا، رات به مون کي رت روئاريو.
- ٻرنديءَ ۾ سرندي الا، ڪڏھن ڪنھن جي ڪانه ڪا.
- ڪوٺين آھيان ڪٺي، مون کي وٺڻ ڏيو واسرا.
- ڪيڏا ڪاڪ ڪلور، موٽو موٽو مينڌرا.
- سنڌي جھاڳي سُڃَ الا، وسيءَ کي ويجھا ٿيا.
- ڌرتي ڌرتتي، جھانگيئڙن سان جھر جھنگ جھيڙا.
- سھڪيو سنگ لُڻي، ڪولھڻ ڪانبو ڪنڌ ۾.
- ماريو متارن موت، زھر کي ضامن وجھي.
- لالچ ۽ احساس، موکيءَ مھندان آيا اُڀري.
- مانڊي مَنڊ منڊي، ڪامڻ مون تي ڪالھ ڪري ويا.
- لاکو لڄ سندن، اوڏڻ لوڏڻ ۾ لُڏي.
- منھنجو جانب جيئن جو تيئن، نظر پوڻ سان نيڻ ٺري پيا-
- سامي سنگت ٽوڙي، رات روانا ٿي ويا.
- عشق لڳو اڻموٽ، الا، موٽڻ مصلحت مس ٿئي ڪا.
- ڏاڍا ڏينھن ٿيا، وجھندي واجھ وصال لئه.
- لٿي ڪين لٿي، سِڪ تنھنجي سانورا.
- چاھ چانڊوڪيون راتڙيون،
پاڻ پتوڙي لُنڊيون لتوڙي، جوڙي جڳ جي لاءِ جنت.