منھنجا ٻول ٻه ٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ڀاڳيو وڪڻيو کير کي، ويٺو چپ چٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
کير لاھي کلڙي، ويٺو وات پٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
باز اچيو بازار مان، جھرڪيون وڃن جھٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ٻنين سي ٻج کاريا، ڇيرا جو نه ڇٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ھل ھلاچو ھوند ۾، کٽيءَ ڇا ته کٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
انس اکر انسان مان، ويئڙو پاڙ پٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
عمر وڃايئي اُڀ تڪيندي، سڌ رکيو اٿئي سٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا،
قوم آئي قيد مان، ڪيڏو پنڌ ڪٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ڪک لتاڙي ڪنھن جا، بيٺو مُڇ وٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
منڇر اُڃ جنھن من ۾، سا گھڙي مان نه گھٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
مور نه مرڻي مارئي، مارو ويا منھن مٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
اڃا سوڍا سنڌ مان، ڪَنڌ ڏين پيا ڪٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
سچ ويندو ڪوڙ کي، لتن ساڻ لٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
سوئي لُڻندو سڀڪو، جيڪا ڇيٽ ڇٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ڪير نه ڏيندو ڪنھن کي، پنھنجو ماس پٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
پريت پراڻي نه ٿئي، گھڙي ڪين گھٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
ڍائو ڍريل ڍونڍ تي، بکيو چَپ چٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.
غور ڪريو ته غلام ھلن پيا، ”منشي“ مُڇ وٽي، ياد ڪري ڇڏ يارڙا.