سنڌ نه سھندي سُور او ساٿي، سنڌ نه سھندي سُور،
جيجل جا پُٽ جاڳي پيا اڄ، مانجھي ڪئين منصور، او ساٿي.
راوت رت رتا ھي راول، بختاور ۽ ٻاگھين ڄاول،
سُورين سنرا سانول سانول، ڪھڙا ڪھڙا ڪُھندين قاتل،
ھر ڪنھن ھٿ ھٿ مشعل مشعل، ھر ڪنھن تَن تنور؛ او ساٿي!
ڪيسين رھندا ڪوٽ قھر جا، ڪيسين رھندا ظلم زنجير،
قيد ڪري تون ڪونه ڪو سگھندين، ڪنھن جو ذھن ۽ ضمير،
تنھنجو داءُ درياءَ جي ڇولي، پتڻ وارو پور او ساٿي!
ڪُوپا ڪنڌ ڪپائڻ ڪارڻ، ڪوڏئون ڪاھي آيا ھي،
اٽل عزم سان آزادي لئه، سينا ساھي آيا ھي،
ناس ڪري ظلمات ھي ويندا، نئون نکيري نُور، او ساٿي!
آزادي جي سين ٻڌي مون، وستي وستي وستيءَ ۾،
بستي بستي سنڌ ڏٺم، ھر ماڻھو مستي مستي ۾،
پنھنجي حق وٺڻ جي خاطر، ھر ھڪ اک انبور، او ساٿي!
ووڙي واٽ وندر جي، ٻاٽ منجھان اڄ لاٽ کڻي،
”منشي“ ڪئين مھمير اٿي پيا، ڌرتيءَ جا ھي ڌِڱ ڌڻي،
ظالم ڪنھن زوراور اڳيان، مُور نه سي مجبور، او ساٿي!
*