انقلاب
اي ھاريو اي ساٿيو، اي سنڌ واسيو،
اُٿو ڪو خوني انقلاب، انقلاب آڻيو.
نه ھاڻي ڌاريو دل نرم، نه ڪريو ڪنھن مٿي ڪرم،
نه جن جو دين ڪو ڌرم، وڏا وڏا سي بي شرم،
نيون تنين جون سازشون، مِٽيءَ ۾ ملائيو!!
ھي حامي اصلئون ھند جا، نه ٿي سگھيا سي سنڌ جا،
ھي لکنوي ۽ دھلوي، سگھن سڏائي نا سنڌي،
ڪڍو انھن کي ڪڙم مان، ڌڪا ڏيو ڌڪاريو!!
نه آس مير پير ۾، نه ڪنھن وڏيري وير ۾،
نه چوڌري نواب ڪنھن، نه آندو انقلاب ڪنھن،
اُٿو اگھاڙي پير سان، مرو ۽ حق لئه ماريو!!
ھنن اچي زبان ڪٽي، چون پيا ڪا ٻي چٽي،
بھارين جي پئي اچي، نئين ڪا گھل سنڌ تي،
کڻو ڪھاڙا ڪات سڀ، اي سنڌ جا ته سانگيو!!
جا وَل بنا آ پاڙ جي، سا سرجندي ئي ساڙجي،
جو وڻ وڪوڙجي ويو، سُڪي سو ڀينگ ڀانگ ٿيو،
ڪھاڙين سان ٿي ڪٺي، زمين کي ريج رت ڏيو!!
جو تو ڏٺو سو ڪوڙ ھو، فريب دوکو ڌوڙ ھو،
رڳو ھنيا ٿي تن رمل، نه ھو انھيءَ ۾ ڪو عمل،
ڇڏي پرايو آسرو، ڪا پنھنجي ڦوڪي ٻاريو!!
ڏسو ھي ”منشي“ اوپرا، لڏيو اسان کي چون پيا،
نباھ ڪھڙو نانگ سان، ھي نانگ مرندا ڏانگ سان،
انھن سنڌي اڊي بنا، گھڙي نه ھڪڙي گھاريو!!
*